In moeilijke periodes,zo'n 15 jaar na z'n dood,blijf ik hem nog altijd missen:hij kon je met eenvoudige woorden,waar invoelbaar begrip uitsprak raken en zo weer stimuleren.
In mijn puberteit heb ik hem diep veracht; als boerenjongen voelde ik me minder tussen vrienden en burger omgeving en soms zette hij ons met zijn reacties te kijk.Later, in de studententijd kwam het respect voor al het werk wat hij voor ons gedaan had en hoe hij leefde:een hard leven,hard voor de kinderen,maar altijd blij om je te zien;levend tussen natuur waar hij goed had leren waarnemen en aanvoelen
Levend in de dag;"niet de last van gister of zorgen voor morgen dragend".De vrijheid en het avontuur als kind op de boerderij tegen de overbeschermende burgerregels.
We hebben al jaren voor z'n dood hem moeten missen,omdat hij dement werd.
Dankbaar voor wat we voor hem terug hebben kunnen doen,zodat hij thuis heeft kunnen sterven
