nu Athos er nog is,is Gino,die aan ouderdom en nierfalen is gestorven,uit ons
beeld verdwenen.Van de duizenden dingen herinneren we ons de paar dingen
die ons "embarrashed" hebben,meestal met een geweldadig of sexueel tintje.
Machtsmisbruik op school en in werk;politiek en verbaal geweld tellen niet zo.
Resultaten tellen dan,zoals in de sport.Als we botsen met regels in het gezin of
met wetten in de staat,dan kunnen de handhavers vaak geen goed doen.
In de puberteit zet je je af tegen je ouders;onderweg naar zelfstandigheid vorm
je je eigen wereld. Als ouders wil je die en ook de gevoelswereld van je kinderen
kennen en een band blijven houden.Met Pieter heb ik dat steeds mogen doen.
Het eigen ouderlijke gezin,waar we er altijd voor elkaar waren heeft een blij
vende steun voor mij betekent.Respect voor mijn vader ondanks de tikken en
het gedrag waarvoor ik me schaamde.
het gedrag waarvoor ik me schaamde.
Zo ook blij met Gino ondanks het bijten op het laatst en met Athos ondanks
het dreigend grommen.Verschillende honden, zoals Ivor anders was dan Bo.
De oude tafel uit Heerle,waar Gino en Athos altijd tijdens het eten bij kwamen
liggen,is er nog.De droom er weer gezamelijk aan te zitten met vergeten fotos
en goede herinneringen is weer kleiner geworden dit jaar.Een groot gemis.
Blijft de hoop van Kerst,dat boosheid eens overgaat en we de ander en onszelf
weer een kans geven elkaar anders te zien en elkaars leven te verrijken.
