SAMMIE

Onze australian labradoodle is een week bij ons.Drie nachten
heeft hij gepiept zodat we er om de een a twee uur uit moesten.
Dat zo mogelijk op momenten dat hij stil was in zijn bench.
Daarna piept hij als hij om 5.30 of 6.30 moet plassen.
Tweemaal deed hij een plasje op de tegels in de keuken.De rest
doet hij op het gras buiten de poort van de kleine betegelde tuin.
  Het is zo'n lief klein warm schatje, creme abrikoosrood met een
zwart neusje.Helaas is het ook een springende bijterd die soms als
een dolle rat over het gras en door het huis rent. We negeren het
bijten en springen door hem neer te zetten of zelf  te bevriezen.
We trainen het afwezig zijn door langer achter de dichte keukendeur
in de hal te wachten.Driemaal daags zijn brokjes en enkele malen
een 5 tot 15 minuten wandeling aan de korte lijn.Een inenting en
ontwormtablet heeft hij deze week gehad evenals wat bezoekjes
(mensen,dieren,bos)met de auto her en der voor de socialisatie.
Het is wonderlijk hoe snel er een vertrouwensband ontstaat en hoe
snel hij leert(zitten bv)
Morgen gaat hij naar de puppie cursus.
Intussen heeft Pieter een leukopenie op leponex ontwikkeld.Op de
Zyprexa doet hij het niet zo goed.Hij is bijna continu onrustig;kan
daardoor geen tv kijken of radio luisteren en slaapt nauwelijks.
Ea leidde weer tot opname op de schelde.Annemijn wil geen contact
Sammie is een heilzame warmte voor al de stress en het verdriet om
het gemiste contact met Merieke,die haar verjaardag vandaag onbe
reikbaar ver van hier viert.
      We zijn nu twee maanden verder.Na het bezoek van Huub samen
met Pieter hebben we geen reactie gehad op de sms-jes met Kerst
voor een bezoek met Juki en de beste wensen met Nieuwjaar.
Inmiddels bemoeit zich een mentor met het bezoek aan Annemijn,
omdat ze na mijn laatste en geweigerde bezoek samen met Sammie
verslechterd was.
Met Pieter gaat het redelijk,zeker gezien deze periode.De zyprexa is
gehalveerd naar een meer normale dosis.Vroeger gebruikte hij ooit
weer een derde daarvan(!)
Sammie is morgen aan zijn laatste les toe;daarna volgt de challenge
cursus.Niet dominant,intelligent lerend,gespitst op geluiden,een lieve
warme"voddenbaal" , die nog steeds springt en bijt.Hij wisselt zijn 
tanden,waarbij de deels afgebroken bovenste hoektand behoorlijk los
staat.Hij heeft antibiotica gehad toen de wortel ontstoken raakte.
Zonder jarenleange scheidingsnarigheid hadden we onze liefde aan
een kind kunnen schenken ipv aan de honden .
Ik heb veel spijt dat ik niet aan die diepe wens durfde te voldoen.

Merieke Verbaten gemist

   Ook nu kom ik, bij toevallig op dezelfde dag bezoek van Merieke en mij
aan Pieter, erachter dat ze weer de laatste dag in Nederland is.Destijds
was ze al geweest,nu moest ze nog komen.Pieter wist niet hoe laat?Thuis
heb ik vergeefs zitten wachten.Eigenlijk wacht ik al 18 jaar op 'n blij weer
zien en tussentijds elkaar op de hoogte houdend van ons leven.
   Waaraan heb ik de beschuldigingen verdiend;waarmee heb ik haar gekrenkt  
Ondanks dat ik geen makkelijk iemand was,was er altijd mijn zorg voor
ieder in het gezin.De dreiging met weggaan kon ik, na daar twee jaar in 

therapie mee geconfronteerd te worden,niet meer aan.Ik kon het schip niet 

In mijn eentje trekken.Het gezin nam me kwalijk dat ik het opgaf.
Ik vond begrip elders.Ik wilde het gezin niet opgeven.De kritiek vd oudsten
was terecht en de rot sfeer voor Annemijn was deels aan mij te wijten;ik
had meer leuke dingen met haar moeten doen.
  De afwikkeling vd scheiding had ik anders gewild.Brieven, procedures
vormden een bijna wekelijkse ook emotionele last naast het werk voor de
praktijk en onderhoud boedel,dat ik in mijn eentje moest doen.

De kinderen aten bij ma vd tafel,waar ik krom voor moest liggen.Pieter en, 

in het begin ook Huub zag ik regelmatig.De dochters miste ik.

   Ik heb geprobeerd het contact met haar te herstellen.
Ze gaf aan het moeilijk te hebben,maar als ze eraan toe was contact te
zullen opnemen.Mijn hoop is nog steeds daarop gevestigd.Waarschijnlijk
vonden ma en zij steun aan elkaar en in mij een gezamelijke vijand

(parental alienation).

Ze heeft me nooit uitleg gegeven.Ik las haar blog en probeerde op internet
informatie te vinden hoe en met wie ze leefde.Als ze onbereikbaar ver weg,
weer in Nederland is,wordt je hart weer warm.
Via Pieter weet ik dat feiten in een verkeerd daglicht werden gesteld en
boosheid aangewakkerd.Misdadig was de beschuldiging van incest.
Mogelijk gezien als schuldige aan een moeilijke periode,die ze wilde ver
geten heeft ze me geen eerlijke kans gegeven.
Weet ze hoeveel ik,die zoveel mensen met een bezoek steun,hoop en
kracht heb gegeven, haar gemist heb?En weer een kans die niet meer
terug komt.

Herinneringen,hindernis naar geluk

De waarheid en werkelijkheid zijn niet kenbaar.De kinderen kwamen in verzet
en mijn ex strooide verhalen rond om aan te tonen dat ik niet degene was die
zodanig als persoon en huisarts bekend was.Voor de omgeving moest een
schuldige aangewezen worden.Op basis van eigen angst en later woede werd
naar Merieke toe de mogelijkheid geopperd en kwam later de beschuldiging
van incest. 

Soms openlijk dreigen met weggaan.Beschuldigingen, de kinderen tegen mij
opgezet.Na de geboorte van Annemijn mocht ik haar maanden niet in 
mijn armen nemen,waardoor ik een keer door het lint ging,na reeds een 
jaar geconfronteerd te zijn met teleurstelling, angst en machteloosheid.

   Ik heb Merieke over de valse incestbeschuldigingen gesproken toen ze opge
nomen dreigde te worden.

Ik heb altijd in haar geloofd en ze lijkt het prima gered te hebben.Ik begrijp dat
ze die tijd en mij,gezien als schuldige aan die periode,achter zich wil laten.
De rol van zwarte schaap heeft mij al die jaren geen kans gegeven en heeft voor
ieder (innerlijke)vrede, groei en geluk in de weg gestaan.

Contact met de kinderen is bijna een levenseis.Daarom geen scheiding om Anne
mijn te kunnen zien opgroeien en probeer ik hardnekkig te achterhalen,waarom
ze de deur soms voor me dicht hebben gedaan.Zijn mijn herinneringen vals?

Na de aankondiging van de scheiding begin juni'99 woonde mijn ex nog tot
half oktober met mij samen.

Door bemiddeling en vlotte afhandeling had die sfeer kunnen blijven bestaan.
Wekelijks moeilijke advocaat brieven en beschuldigingen op zittingen,leverde
ons de vechtscheidng en de advocaten financieel gewin.

Na de scheiding was er aanvankelijk nog regelmatig contact met de kinderen,
behalve met de 13 jarige Annemijn.Ze wilde niet tussen onze ruzies inzitten.
Wel kwam ze met haar vriendin naar Heerle,zichtbaar voor mij als ik in de tuin
bezig was.Door haar moeder verboden contact op afstand.

     Met Huub als baby heb ik duizend uren veilig in mijn armen rondgelopen en ik
deed ook met ieder al de vader dingen.De veilige intimiteit was er niet in onze
relatie.De druk die dat legde naast gestelde eisen en de druk van het werk heb
ben mij niet geholpen mij in die relatie verder te ontwikkelen en ging ik soms
over mijn grenzen.

Pieter wilde zonder dat er voortdurend negatief over zijn vader gesproken werd
bij zijn moeder kunnen zijn.Informatie mocht niet gegeven worden;er werd
emotionele en loyaliteits druk uitgeoefend.

Met de jaren voel ik steeds meer de onrechtvaardigheid van de beschuldigingen
en vertekend beeld,de kansen die ik daardoor niet heb gekregen.De jarenlange
vijandigheid heb ik nooit begrepen.In mijn werk leerde ik mensen beter kennen
door naar de keerzijde van hun persoon,historie en situatie te kijken. 

Blijft de hoop me met iedereen ooit weer te verenigen, waarbij we ook weer
begrip, respect en liefde voelen voor elkaar door te beseffen wat we  werkelijk
gedaan en doorstaan hebben.

Renovatie en Afbraak

Nu na tien jaar en het overlijden vd twee honden de benedenverdieping aan een
opknap schilderbeurt toe is en de 4mm dikke eiken toplaag vh parketlaminaat los
begint te laten,ontstond er ook lekkage onder de douchebak doordat kitlaag(ook
vh bad)losliet.  De douchebak is inmiddels geherinstalleerd en de kit is vervan
gen.Douchekabine tweemaal installeren(een wand profiel met plug en al uit de
muur,omdat die profiel vastgekit zat aan de wand;de schroeven vh andere profiel
draaide door).De carroussel id keuken gemaakt.Hal,keuken en kamer geschil
derd. Oude parket laminaat vloer eruit en nieuwe erin.

Later moet de muur van de aan de badkamer grensende kamer en laminaat

(zwarte schimmel)nog opgeknapt en vervangen worden.
  Bij het kopen vh nieuwe huis had ik gehoopt dertig jaar geen groot onderhoud
te hebben.Ook bij het stichten van een gezin ben ik ervan uitgegaan dat we langer
bij elkaar zouden blijven.Pijnlijk dat je partner je zoveel mogelijk schade pro
beert toe te brengen en tot aan haar dood, 20 jaar lang de vijandigheid niet bijge
legd kon worden.Een of twee jaar woede uit teleurstelling, zoals ik vaak na
scheiding zag,kan ik me voorstellen.Dan volgt meestal een relativeren vd situatie;
wordt ieder het zijne gegund en kan ieder in relatieve harmonie verder met zijn
eigen leven. Zonder een schuldige aan te wijzen in een loyaliteits conflict.

Ik heb gehoopt,dat de kinderen ooit zouden inzien dat ik ze voor drugs en 

criminaliteit wilde weghouden.Oa door correctie en grenzen stellen.

  De drie oudste hadden elkaar;Annemijn zat alleen als slachtoffer.
We hebben het samen nooit op kunnen lossen.Hulp verslechterde de situatie.

 Zowel juridisch als emotioneel door jarenlange  beschuldigingen in familiezit

tingen zorgde voor blijvende schade. De kwalijke gevolgen, die dat voor de 

dochters heeft gehad, was ook voor hun behandelaars onherkenbaar en vele

malen erger dan de lange moeizame vechtscheiding.
  Gelukkig was er Pieter,wiens geschiedenis en wie ik in de vele gesprekken beter
heb leren kennen.Hij leerde me hoe veel vroegere situaties in mijn nadeel werden
uitgelegd en met onwaar heden opgedikt.Dat ik in mijn woede een trapleuning
losgerukt heb en ma iets heb aangedaan.
Die trapleuning zat al los,maar ik heb haar nooit iets aangedaan.Het was wel
haar angst en die van de kinderen dat zoiets kon gebeuren.Uit een mannen gezin
waar we stoom afbliezen door soms verbaal uit te razen naar de hele wereld.
Deels hebben ondoorgrondelijk en onvoorspelbaarheid dat ook in de hand gewerkt.
Het heeft toch nog jaren geduurd tot ik mijn omgeving voldoende inzicht in mijn
gedachten en bedoelingen gaf,na als einselganger(pias) opgegroeid te zijn. 
Ik hoop dat het leven ons nog de kans geeft,deels te herstellen en te zien ,wat er
toch was:een tiental jaren een gelukkig gezin.